หลักการเติม Ed: ขั้นตอนที่ไม่ยากในการเปลี่ยนคำกริยาเป็นรูปที่จัดเตรียมไว้

หลักการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 1 และ 2

ในภาษาอังกฤษมีหลายรูปแบบของคำกริยาซึ่งมีหลักการเติม ed เข้าไปในประโยค เพื่อแสดงถึงกริยาในอดีต หรือใช้เป็นคำกริยาหลัก (main verb) ในประโยค โดยหลักการเติม ed นั้นมีความแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับช่องที่คำกริยาอยู่ โดยสามารถแบ่งหลักการเติม ed ได้เป็น 2 ส่วนคือ หลักการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 1 และ หลักการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 2

รูปกาณฑ์ของรูปพหูพจน์เติม ed ในคำกริยาช่องที่ 1

ในกรณีของรูปพหูพจน์เติม ed ในคำกริยาช่องที่ 1 มีหลักการเติม ed ดังนี้
1. หากคำกริยามีการลงท้ายด้วย e ในรูปของกริยาในคำสุดท้าย เพียงแค่เติม ed เข้าไป
เช่น love – loved, live – lived
2. หากคำกริยามีการลงท้ายด้วย 1 กฏการเขียน ส่วนหลัง y และ ตัด y ทิ้ง แล้วเติม ied เข้าไป
เช่น cry – cried, try – tried
3. หากคำกริยาลงท้ายด้วยสระตรงกลางที่เป็นสระอักษรเดียว และ ไม่มีตัวสะกดอื่นที่นำหน้า เช่นเป็นดอกประดับก่อนสะกด ตัวสะกดเดี่ยวนั้นจะต้องเป็นสระตัวไหนก็ได้ เช่น stop – stopped, cut – cut

รูปพหูพจน์เติม ed ในคำกริยาช่องที่ 2

ในกรณีของรูปพหูพจน์เติม ed ในคำกริยาช่องที่ 2 หลักการเติม ed จะแตกต่างจากการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 1 โดยมีหลักการเติม ed ดังนี้
1. หากคำกริยาลงท้ายด้วยสระ -e เช่น have เป็นต้น ให้เติม ed เข้าไปเลย
2. หากคำกริยาลงท้ายด้วยสระสั้นที่ตัวสะกดอื่นนำหน้า เช่น hop เป็นต้น ให้เพิ่ม p ส่วนขยายให้เป็น pp แล้วตามด้วย ed
3. หากคำกริยาลงท้ายด้วยตเสียง R ที่ตัวสระอักษรหน้าถัดไปไม่เป็นสระชั้นสองของการเข้าเสียง R แต่เป็นสระชั้นหนึ่งของการเข้าเสียง R ให้เพิ่มเสียง R อีกหนึ่งอัน
4. ในกรณีที่คำกริยาลงท้ายด้วยสระ -r ให้แบ่งแยกคำตอบสรรพคุณออกจากกัน เกิดเป็นกริยาสองคำ เช่น be – was, were; do – did

ผิดพลาดโดยปกติที่อาจเกิดขึ้นในกรณีการเติม ed

การเติม ed เป็นสิ่งที่สำคัญในการใช้ภาษาอังกฤษ แต่ก็มีความยากที่อาจเกิดขึ้นได้ ดังนั้นควรระวังข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นในกรณีการเติม ed ดังต่อไปนี้
1. การฝึกฝนการเติม ed อาจทำให้เกิดความสับสน เนื่องจากมีกฎการเขียนหลายรูปแบบที่ต่างกัน
2. การเรียนรู้วิธีการใช้งานรูปพหูพจน์เติม ed อาจทำให้เกิดความสับสนในกรณีที่มีการใช้คำบางคำที่ไม่เข้ากับหลักการเติม ed
3. การออกเสียง ed ในคำกริยาที่มีกฎการเติม ed อาจเกิดความสับสนในการออกเสียงเนื่องจากมีแบบออกเสียงที่แตกต่างกัน

ประโยชน์และการใช้งานของรูปพหูพจน์เติม ed

การใช้รูปพหูพจน์เติม ed เป็นสิ่งสำคัญในการเฉพาะหน้าของคำกริยาในประโยค โดยมีประโยชน์ที่สำคัญต่อการสื่อสารในภาษาอังกฤษ ดังนี้
1. ช่วยให้เข้าใจได้ง่ายกว่าเมื่อใช้กริยาในรูปของอดีต
2. เป็นส่วนสำคัญที่ช่วยให้เราเข้าใจถึงเวลาที่เกิดเหตุการณ์หรือกระทำก่อนหน้านั้น
3. ช่วยให้เราสื่อความหมายของปัจจุบันและอดีตได้ในประโยคเดียวกัน

คำแนะนำในการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 1

เมื่อต้องการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 1 ควรทำตามคำแนะนำเหล่านี้เพื่อให้ได้รูปพหูพจน์ที่ถูกต้องและสื่อความหมายอย่างถูกต้อง
1. คำกริยาที่ลงท้ายด้วย e ต้องเติม ed เข้าไป เช่น love – loved, live – lived
2. คำกริยาที่ลงท้ายด้วย 1 กฏการเขียน และตัด y ทิ้งแล้วเติม ied เข้าไป เช่น cry – cried, try – tried
3. คำกริยาที่ลงท้ายด้วยสระตรงกลางที่เป็นสระอักษรเดียว และ ไม่มีตัวสะกดอื่นที่นำหน้า เช่นเป็นดอกประดับก่อนสะกด ตัวสะกดเดี่ยวนั้นจะต้องเป็นสระตัวไหนก็ได้ เช่น stop – stopped, cut – cut

คำแนะนำในการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 2

ในกรณีการเติม ed ในคำกริยาช่องที่ 2 จำเป็นต้องปฏิบัติตามคำแนะนำเหล่านี้เพื่อให้ได้รูปพหูพจน์ที่ถูกต้องและสื่อความหมายอย่างถูกต้อง
1. คำกริยาที่ลงท้ายด้วยสระ -e ให้เติม ed เข้าไปเลย เช่น have – had, behave – behaved
2. คำกริยาที่ลงท้ายด้วยสระสั้นที่ตัวสะกดอื่นนำหน้า เช่น hop – hopped, stop – stopped
3. คำกริยาที่ลงท้ายด้วยตัว R ที่ตัวสระอักษรหน้าถัดไปไม่เป็นสระชั้นสองของการเข้าเสียง R ให้เพิ่มเสียง R อีกหนึ่งอัน เช่น stir – stirred, refer – referred
4. คำกริยาที่ลงท้ายด้วยสระ -r แล้วแบ่งแยกคำตอบสรรพคุณออกจากกัน เช่น be – was, were; do – did

หน้าที่ของคำวิเศษณ์เติม ed

คำวิเศษณ์เป็นคำที่ใช้ในการแสดงคุณสมบัติและลักษณะของคำกริยาหลัก (main verb) ซึ่งในภาษาอังกฤษส่วนใหญ่จะมีหลักการเติม ed ข้างหลังคำกริยา โดยประโยชน์หลักของการใช้คำวิเศษณ์เติม ed คือเพื่อให้เราสามารถอธิบายลักษณะหรือสถานะของคำกริยาให้กับผู้ฟังหรือผู้อ่าน ซึ่งหน้าที่เฉพาะของคำวิเศษณ์เติม ed คือเติมแก่ตัวคำกริยาหลัก หากคำกริยาเป็นคำกริยาช่องที่ 1 หรือช่องที่ 2 เราสามารถเติมคำวิเศษณ์เติม ed ได้ตามปกติ แต่ควรระวังเรื่องการตำแหน่งของคำกริยาและคำวิเศษณ์เพื่อให้ประโยคเป็นไปได้อย่างถูกต้องและเสร็จสมบูรณ์

เปลี่ยนกลับจาก y เป็น i และเติม ed

หลักการเติม ing เป็นหนึ่งในกฎการไวยากรณ์ที่ใช้ในภาษาอังกฤษ เมื่อเราต้องการให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะที่เกิดขึ้นในปัจจุบันหรือเวลาที่ไม่กำหนดเข้าไปเพิ่มเติมและทำให้เป็นประโยคที่สมบูรณ์ การเติม ing นี้มีหลายกรณีที่ใช้ได้ และมีกฎระเบียบที่ควรปฏิบัติตามให้ถูกต้อง ในบทความนี้เราจะได้มาทำความรู้จักกับหลักการเติม ing ในภาษาอังกฤษอย่างละเอียด พร้อมทั้งมอบคำถามและคำตอบที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจะช่วยให้เข้าใจและใช้งานกฎการเติม ing ได้ดีขึ้น

กฎการเติม ing นั้นมีกฎบางส่วนที่ควรปฏิบัติตาม ดังนี้
1. คำกริยาทั่วไป: ในกรณีที่ต้องการให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำในปัจจุบันหรือไม่กำหนดเวลา ให้เติม ing ต่อท้ายคำ อย่างเช่น “I am running” (ฉันกำลังวิ่ง), “They are reading” (พวกเขากำลังอ่าน)
2. กริยาที่มีตัวช่วย: ในกรณีที่คำกริยามีการใช้ตัวช่วยเช่น am, is, are, was, were, have, has, had, will, shall, would, should, can, could, may, might, must, ought, need, dare ให้ตัวช่วยนี้มาก่อน ing อย่างเช่น “She is swimming” (เธอกำลังว่ายน้ำ), “We have been waiting” (เราได้รออย่างนานแล้ว)
3. การเติม ing ต่อท้ายคำที่เป็นกริยาแสดงผู้กระทำ: ในกรณีที่ใช้กริยาแสดงผู้กระทำ เราต้องเติม ing ต่อท้ายคำนั้นอีกด้วย อย่างเช่น “He enjoys singing” (เขาชอบการร้องเพลง), “I hate cooking” (ฉันเกลียดการทำอาหาร)
4. การเติม ing ก่อนคำที่เป็นกริยา: ในกรณีที่คำที่ตามหลังเป็นกริยา เราต้องเติม ing ก่อนคำนั้น อย่างเช่น “I stopped running” (ฉันหยุดวิ่ง), “She tried climbing” (เธอพยายามปีน)
5. กริยาที่เติม ed แล้วกลายเป็นกริยาที่เติม ing: ในบางกรณี เราอาจต้องเติม ing หรือ ed ในคำกริยา สำหรับกริยาบางตัว เราต้องเติม ing แล้วกลายเป็นช่องทางในการนำไปใช้ในประโยค เช่น “I am bored” (ฉันเบื่อ), “The movie is really exciting” (ภาพยนตร์นั้นน่าตื่นเต้นมาก)

คำถามที่พบบ่อย
คำถาม: การเติม ing ใช้ในกรณีใดบ้าง?
คำตอบ: การเติม ing ใช้ในกรณีที่ต้องการให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะในปัจจุบันหรือเวลาที่ไม่กำหนด เช่น “I am eating” (ฉันกำลังกิน), “She is sleeping” (เธอกำลังหลับ)

คำถาม: คำนี้ยังเรียนว่าอื่นๆ หรือไม่?
คำตอบ: ใช่ คำที่เติม ing ซึ่งเป็นกริยาที่มีช่องทางการเติมอื่นๆ เช่น เติม ed (เช่น stopped, jumped) หรือถ้าเป็นกริยาและคำแสดงถึงความรู้สึก จะเติม ed หรือ ing ก็ได้ เช่น interested, excited

คำถาม: มีกฎบทเกี่ยวกับการเติม ing ที่ต้องอยู่ภายในประโยคใหม่หรือไม่?
คำตอบ: ในประโยคแต่ละอย่าง เราอาจต้องปฏิบัติตามกฎในกรณีที่ต้องการให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำในปัจจุบันหรือเวลาที่ไม่กำหนด แต่ไม่จำเป็นต้องเติม ing ทั้งหมดในประโยค อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจเมื่อจะใช้ ing อาศัยที่เราต้องการให้ประโยคเป็นประโยคที่มีความชัดเจนเสมอ

คำถาม: จะมีความแตกต่างอย่างไรระหว่างการใช้ ing และการใช้ infinitive?
คำตอบ: การใช้ ing ให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ในขณะที่การใช้ infinitive (to + คำกริยา) ให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะที่ไม่กำหนดเวลา เช่น “I like swimming” (ฉันชอบการว่ายน้ำ) และ “I want to swim” (ฉันอยากจะว่ายน้ำ)

ในสรุป กฎการเติม ing เป็นกฎที่ใช้ในภาษาอังกฤษเพื่อให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะที่เกิดขึ้นในปัจจุบันหรือเวลาที่ไม่กำหนด การปฏิบัติตามกฎนี้ทำให้ประโยคเป็นประโยคที่สมบูรณ์และเข้าใจง่ายขึ้น หวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์และช่วยให้เข้าใจและใช้งานกฎการเติม ing ได้อย่างถูกต้อง

คำถามที่พบบ่อย:
คำถาม: การเติม ing ใช้ในกรณีใดบ้าง?
คำตอบ: การเติม ing ใช้ในกรณีที่ต้องการให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะในปัจจุบันหรือเวลาที่ไม่กำหนด เช่น “I am eating” (ฉันกำลังกิน), “She is sleeping” (เธอกำลังหลับ)

คำถาม: คำนี้ยังเรียนว่าอื่นๆ หรือไม่?
คำตอบ: ใช่ คำที่เติม ing ซึ่งเป็นกริยาที่มีช่องทางการเติมอื่นๆ เช่น เติม ed (เช่น stopped, jumped) หรือถ้าเป็นกริยาและคำแสดงถึงความรู้สึก จะเติม ed หรือ ing ก็ได้ เช่น interested, excited

คำถาม: มีกฎบทเกี่ยวกับการเติม ing ที่ต้องอยู่ภายในประโยคใหม่หรือไม่?
คำตอบ: ในประโยคแต่ละอย่าง เราอาจต้องปฏิบัติตามกฎในกรณีที่ต้องการให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำในปัจจุบันหรือเวลาที่ไม่กำหนด แต่ไม่จำเป็นต้องเติม ing ทั้งหมดในประโยค อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจเมื่อจะใช้ ing อาศัยที่เราต้องการให้ประโยคเป็นประโยคที่มีความชัดเจนเสมอ

คำถาม: จะมีความแตกต่างอย่างไรระหว่างการใช้ ing และการใช้ infinitive?
คำตอบ: การใช้ ing ให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ในขณะที่การใช้ infinitive (to + คำกริยา) ให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะที่ไม่กำหนดเวลา เช่น “I like swimming” (ฉันชอบการว่ายน้ำ) และ “I want to swim” (ฉันอยากจะว่ายน้ำ)

ในสรุป กฎการเติม ing เป็นกฎที่ใช้ในภาษาอังกฤษเพื่อให้คำกริยาแสดงถึงการกระทำหรือสถานะที่เกิดขึ้นในปัจจุบันหรือเวลาที่ไม่กำหนด การปฏิบัติตามกฎนี้ทำให้ประโยคเป็นประโยคที่สมบูรณ์และเข้าใจง่ายขึ้น หวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์และช่วยให้เข้าใจและใช้งานกฎการเติม ing ได้อย่างถูกต้อง

กริยา 3 ช่อง เติม ed: นัยน์ของการใช้ ed ในกริยา 3 ช่องในภาษาอังกฤษ

การเติม ed ในกริยา 3 ช่องคือกลุ่มกริยาที่มีลักษณะพิเศษในการใช้ ed เพื่อเน้นในเวลาที่ผ่านมา ซึ่งหากเราสังเกตความแตกต่างระหว่างกริยา 3 ช่องกับกริยาทั่วไปที่ไม่มี ed จะพบว่ากริยา 3 ช่องมีโครงสร้างที่แตกต่าง โดยเราจะเติม ed ได้ทั้งสำหรับกริยาที่เป็นกลุ่มอนุญาติและกลุ่มเติม ed ที่เป็นกลุ่มทุจริตหรือกลุ่มที่ 3

กริยาที่เป็นกลุ่มอนุญาติที่มี ed เกิดจากการเติม ed เพื่อสร้างคำกริยาที่ใช้ในอดีต นั่นคือกริยาที่อยู่ในรูปแบบของคำกริยาช่องที่ 2 ตัวอย่างเช่น:

– Play (เล่น) เปลี่ยนเป็น Played (เล่นในอดีต)

กริยาที่เป็นกลุ่มทุจริตหรือกลุ่มที่ 3 ที่มี ed เกิดจากการเติม ed เพื่อสร้างคำกริยาที่ใช้ในปัจจุบัน นั่นคือกริยาที่อยู่ในรูปแบบของคำกริยาช่องที่ 1 ตัวอย่างเช่น:

– Look (มอง) เปลี่ยนเป็น Looked (มองในอดีต) เปลี่ยนเป็น Looked (มองในปัจจุบัน)

ด้วยเหตุนี้แล้ว การตกลงใจในการใช้ ed กับกริยา 3 ช่องเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้เราสื่อสารผ่านภาษาอังกฤษได้อย่างชัดเจนและถูกต้อง ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องทราบวิธีการใช้ ed ในกริยา 3 ช่องอย่างถูกต้อง

วิธีการใช้ ed ในกริยา 3 ช่อง

1. รูปแบบกลุ่มทุจริตหรือกลุ่มที่ 3

กริยาช่องนี้มักใช้เพื่อเปลี่ยนกริยาหลักจากกริยาช่องที่ 1 ให้เป็นคำกริยาในอดีตหรือคำกริยาที่ใช้ในปัจจุบัน ในรูปแบบของกริยาช่องที่ 3 สามารถเติม ed หรือ d เข้าไปแล้วไม่ต้องปรับเสียงของคำก่อน ed เช่น:

– Look (มอง) เปลี่ยนเป็น Looked (มองในอดีต) เปลี่ยนเป็น Looked (มองในปัจจุบัน)

2. รูปแบบกลุ่มอนุญาติ

กริยาช่วยแบ่งเพศและรูปได้ ดังนั้นคำได้กำหนดรูปแบบของกริยาช่วยที่ถูกต้องที่สุด ซึ่งเราสามารถแปลงกริยาในจำนวนเต็มไปเป็นกริยาในอดีตได้โดยง่าย เช่น:

– I walked (ฉันเดิน)

หากผู้เรียนต้องการปรับคำกริยาตามกรรม หรือในกรณีกริยามีกริยาช่วยนับ จะใช้ did แทนคำกริยาช่วยตามกฎการใช้ ed ในกริยาช่องที่ 3 เช่น:

– I did not walk (ผู้เรียนไม่เดิน)

หากต้องการปรับกริยาตามบุคคลหรือบุคคลที่ 3 บุคคลเงินที่สามารถใช้ did แทนและสามารถใช้กริยาหลักในรูปช่งที่ 1 ได้เช่น:

– He did not talk (เขาไม่พูด)

กริยาช่องที่ 3 เติม ed หรือ d เพื่อทำให้กริยาเป็นรูปห้องคำในอดีต ในกรณีที่เป็นกริยาหลักที่เป็นพยางค์คำสั่ง ถ้าคำหลักของกริยาจบด้วย e ต้องลบ e ออกแล้วเติม ed แทน เช่น:

– Love (รัก) เปลี่ยนเป็น Loved (รักในอดีต) เปลี่ยนเป็น Loved (รักในปัจจุบัน)

Frequently Asked Questions (FAQs):

Q: กริยาที่ไม่มี ed สามารถใช้ในอดีตได้หรือไม่?
A: ใช่, กริยาที่ไม่มี ed สามารถใช้ในอดีตได้ โดยใช้กริยาช่องที่ 2 หรือการใช้กริยาช่องที่ 2 + อดีตช่องที่ 1

Q: ฉันควรทำอย่างไรถ้าฉันกำลังเขียนกริยาในอดีตแต่ไม่ทราบรูปแบบที่ถูกต้อง?
A: หากไม่แน่ใจรูปแบบที่ถูกต้อง คุณสามารถใช้อินเทอร์เน็ตหรือระบบจำลองกลุ่มกริยาที่เป็นอัตราเร็วเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม

Q: กริยาที่มี ed สามารถใช้ในปัจจุบันได้หรือไม่?
A: ใช่, กริยาที่มี ed สามารถใช้ในปัจจุบันได้ โดยใช้กริยาช่องที่ 3 หรือกริยาช่องที่ 1 ซึ่งเติม ed หรือ d

Q: ใช้ ed ในกริยาช่องที่ 2 ในปัจจุบันได้หรือไม่?
A: ใช่, แต่หากใช้ ed แล้วจะให้ความหมายรูปแบบอดีต

Q: มีค่าแตกต่างอย่างไรระหว่างกลุ่มที่ 3 และกริยาในอดีตทั่วไปที่ใช้ ed?
A: กริยาทั่วไปที่ใช้ ed ในอดีตมักเติม ed หรือ d โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงเสียง เช่น walked (เดินในอดีต) เทียบกับลักษณะปกติของกริยาที่ไม่มี ed ทั่วไป เช่น play (เล่น)

ทำไมต้องเติม ed?

การเติม ed เป็นอีกหนึ่งกฎวิธีในการเปลี่ยนรูปคำในภาษาอังกฤษ เพื่อให้ตรงกับรูปแบบเวลาที่เกี่ยวข้อง เมื่อเติม ed เข้าไปในคำกริยา จะบอกถึงเวลาที่เคยผ่านมา โดยภาษาอังกฤษจะมีรูปของคำกริยาเหล่านี้อยู่ 3 รูปหลัก คือ รูปปกติ (Base Form) รูปกริยาที่มี ed (Past Tense) และรูปกริยาที่มี ing (Present Participle) การเติม ed ให้ถูกต้องมาก็เป็นเรื่องสำคัญ เนื่องจากการนำไปใช้ในประโยคโดยไม่สอดคล้องกับเวลาที่แท้จริงอาจทำให้เกิดความสับสนในความหมายของประโยคได้ ดังนั้นในบทความนี้เราจะพูดถึงวิธีการเติม ed ให้ถูกต้องและบอกคุณสมบัติของรูปแบบการเติม ed ต่างๆ

หลักการเติม ed:
ในการเติม ed เข้าไปในคำกริยา จะมีกลุ่มกฎที่เกี่ยวข้องกับการใช้รูปแบบเวลาเดียวกันในประโยคที่แตกต่างไปตามประโยคบทต่างๆ เช่น

1. กริยาที่มีส่วนลงความรู้สึก เกริ่นนำตัวบุคคล คำอธิบายเพิ่มเติมหรือการระบุคุณสมบัติของตัวบุคคลเสมอจะใช้รูปปกติเสมอ เช่น The girl smiled at me. (ผู้หญิงยิ้มหากับฉัน)
2. กริยาที่จบด้วยสระตัวเดียว สระสั้น และเปลี่ยนสระตัวหน้าคำต่อไปและมีตัว [ล] (l) เป็นตัวต้น Base Form เช่น paddle – paddled / level – levelled
3. กริยาที่จบด้วยคำที่เป็น ‘ตัวใหญ่’ เช่น Tom เพิ่ม d เข้าไปเลย Base Form เป็น Tommed (ยอมรับว่าฟอร์มนี้หายาก)
4. กริยาที่จบด้วย CVC (consonant-vowel-consonant) เช่น stop เติม ed เข้าไปแล้วมีประเด็นที่เกี่ยวข้องกับประเภทของการออกเสียง เมื่อมี stress อยู่ที่คำสุดท้าย เช่น stop – stopped / prefer – preferred
5. กริยาที่จบด้วยมากกว่า 1 พยัญชนะ เริ่มต้นด้วยสระ เมื่อพยัญชนะที่สองเป็น ‘หนา’ เช่น happen – happened / travel – travelled

คุณสมบัติของรูปแบบการเติม ed:
เมื่อเรามีการเติม ed จะส่งผลให้เกิดลักษณะเฉพาะของคำที่เติม ed เข้าไป ดังนี้

– การเติม ed แบบปกติ (Regular Verbs) ปรากฏในคำกริยาที่มีรูปจำนวนคำเดี่ยว ใช้ในกรณีที่การเติม ed แล้วเปลี่ยนเสียงเล็กน้อย เช่น played – เคยเล่น เป็นต้น
– การเติม ed แบบออกเสียงเปียกปน (Voiced Sounds) ใช้ในกรณีที่การเติม ed แล้วมีเสียงออกมา ตัวอย่างเช่น loved – เคยรัก เป็นต้น
– การเติม ed แบบออกเสียงเสีย (Unvoiced Sounds) เข้าไปในกรณีที่การเติม ed แล้วไม่มีเสียงออกมา เช่น laughed – เคยหัวเราะ เป็นต้น

FAQs

1. Q: วิธีการเติม ed ในกริยาแบบออกเสียงเปียกปนและออกเสียงเสียคืออะไร?
A: ในกริยาแบบออกเสียงเปียกปน ให้เติม ed เข้าไปเลย เช่น loved (รัก) และในกริยาแบบออกเสียงเสีย ให้เติม ed เข้าไปแล้วตัดเสียง s ที่อยู่หลัง ed ออก เช่น laughed (หัวเราะ)

2. Q: ใช้อะไรบ้างเพื่อรู้ว่าในกริยาที่มี ed เข้าไปเป็นรูปของ Base form?
A: ในกรณีที่มีรูปศัพท์ซ้ำกัน (คำศัพท์สองคำที่อ่านเหมือนกัน แต่มีความหมายต่างกัน) เมื่อเติม ed เข้าไปแล้วคำเดิมจะไม่เปลี่ยน เช่น output – เป็น Base form แต่ไม่ใส่ s/es ให้ Unvoiced O

พบ 47 ภาพที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อ หลักการเติม ed.